Hangisi islam kültüründe ortaya çıkan tasavvufi ahlaki yorumlardan biridir, sorusunun cevabı için öncelikle tasavvufun ne olduğunu ve islam kültüründe nasıl geliştiğini anlamak gerekir. Tasavvuf, islamın mistik ve içsel yönüne odaklanan bir akım olarak tanımlanabilir. Tasavvufun kökeni, peygamber Muhammed’in vahiy almak için mağaraya çekilmesi ve orada Allah ile birebir iletişim kurması olarak kabul edilir. Tasavvufun temel amacı, insanın kendi nefsini aşarak Allah’a yakınlaşması ve onunla bir olmasıdır. Tasavvuf, islam kültüründe ilk dönemlerden itibaren var olmuş, ancak özellikle Abbasi halifeliği döneminde (8-13. yüzyıl) yaygınlaşmıştır. Bu dönemde, islam dünyası siyasi, sosyal ve kültürel açıdan çeşitlenmiş, farklı mezhep, fırka ve tarikatlar ortaya çıkmıştır. Tasavvuf, bu çeşitliliğin bir sonucu olarak da farklı yorumlar ve yöntemler geliştirmiştir.
Tasavvufi ahlaki yorumlar, tasavvufun insanın davranışlarına ve karakterine ilişkin görüşleridir. Tasavvufi ahlak, insanın Allah’ın emirlerine uygun yaşamasını, nefis terbiyesini, takva, ihlas, sabır, şükür, tevekkül gibi erdemleri kazanmasını ve Allah sevgisi ile dolmasını ister. Tasavvufi ahlaki yorumlardan biri de fütüvvettir. Fütüvvet, Arapça’da “gençlik” anlamına gelir. Fütüvvet, gençliğin sahip olduğu cesaret, cömertlik, fedakarlık, adalet gibi özellikleri simgeler. Fütüvvet ahlakı, peygamber Muhammed’in gençliğinde katıldığı Hilfu’l-Fudul adlı bir cemiyetin ilkelerine dayanır. Bu cemiyet, Mekke’de zulme uğrayanlara yardım etmek için kurulmuştur. Fütüvvet ahlakı, tasavvufta özellikle 12. yüzyılda Horasan bölgesinde ortaya çıkmış ve daha sonra Anadolu’ya yayılmıştır. Fütüvvet ahlakının temsilcileri arasında Mevlana Celaleddin Rumi, Yunus Emre, Hacı Bektaş Veli gibi ünlü mutasavvıflar vardır.
